به فاصله ی یک آخ

جهان خوب است، می‌دانم، قشنگ هم هست،وقتی پست تبریکی میزنی برای عزیزی که: 
من از ب دنیا اومدنت راضی َم ... تو َم راضی باش.  
اما خیلی سخت میشود گاهی؛ وقتی مجبور میشوی پشت بندش پست تسلیتی بنویسی برای عزیزی دیگر که: همه چی یکی بود و یکی نبوده ..که صبر چاره ی بی چاره کننده ایی ست 
که بی مادر شده ایی دیگر ..که تف تو این دنیای بی همه چیز
و این " هیچ چیز ها " در برابرم می ایستند و آرام باید گریه کنم
میبینی ؟ جهان خوب است، می‌دانم، قشنگ هم هست، اما خیلی سخت است.
بیا یک وقت‌هایی با هم گریه کنیم.